Saturday 26 December 2009

Παραίτηση

Το παρελθόν πέθανε και το μελλον δεν υπάρχει.
Το φορτίο γίνεται ασήκωτο και εκεί που περιμένεις κάποιος να σε βοηθήσει αυτό προλαβαίνει και σε πνίγει πρώτο.Το να χάσεις το δρόμο δεν είναι πρωτότυπο. Το να τον ξαναβρείς είναι ένα ζήτημα.
Περπατάς, μιλάς,συζητάς ,συνδιαλέγεσαι και όμως είσαι μόνος. Κανείς δεν έχει την υπομονή να σε ακούσει μάλλον γιατί ο καθένας ψάχνει κάποιον για να τον ακούσει.
Ακούς ,απαντάς προσπαθείς να δείξεις ενδιαφέρον. Κάνεις ένας νεύμα συγκατάβασης προσπαθείς αλλά ματαίως. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις κανέναν. Πλέον φαίνεσαι όπως είσαι μέσα σου.
Και πάλι η συζήτηση προσπαθεί με το ζόρι να συνεχιστεί. Προσπαθεί με χίλιους τρόπους με αξιοζήλευτη επιμονή. Δίχως σκέψη ,δίχως νόημα, δίχως σκοπό.
Η εποχή φαίνεται να σε ξεπερνά. Αυτά που σου αρέσουν δεν αφορούν κανένα. Κι όμως κάτι πρέπει να κάνεις. Δεν μπορείς να είσαι έτσι συνέχεια. Το ξέρω αυτό το πρόβλημα. Είναι παλιό, όχι πρόσφατο.
-Παίρνεις τον εαυτό σου πολύ στα σοβαρά. Τα παίρνεις όλα πολύ στα σοβαρά.
-Λυπάμαι, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Αν δεν τα πάρω όλα στα σοβαρά τότε ποιος ο λόγος να ασχοληθώ εξαρχής;

Κάθε μέρα είναι ένα φορτίο κι όμως δεν μπορείς να κάνεις πίσω. Αυτά συμβαίνουν στους άλλους όχι σε σένα. Εσύ δεν έχεις δικαίωμα να κάνεις πίσω.

Κοιτάς και όλα σου φαίνονται ασπρόμαυρα. Στριφογυρίζεις τη νύχτα μα δεν μπορείς να πιαστείς από καπου. Ο ύπνος είναι μόνη παρηγοριά, βοηθάει. Ξεχνιέσαι με αυτόν. Δεν σκέφτεσαι άρα συνεχίζεις να υπάρχεις.

Όλα αυτά είναι ανόητα. Το ξέρεις , το ξέρουν όλοι.
Τα υποτιμάς. Θες να τα εξαφανισεις. Θες να τα διώξεις. Προσπαθείς αλλά καταλήγεις να τα σκέφτεσαι συνέχεια.
Τα μάτια σου κοιτάζουν δεξιά και αριστερά. Θα σαλτάρω λες, ελπίζοντας πως όντως θα σαλτάρεις και δε θα μπορείς να σκεφτείς. Όμως δε σαλτάρεις, βρίσκεσαι σε θαυμάσια υγεία για κάτι τέτοιο. Θες να ξεχάσεις αλλά τότε φωνάζεις δεν ξεχνώ.

Είναι πρωί, ώρα να ξυπνήσεις. Το φως του ήλιου καταφέρνει να σε ξυπνήσει, αλλά όχι για πολύ. Κοιτάζεις το παράθυρο χωρίς να κοιτάζεις πραγματικά τίποτα.
Ύστερα βγαίνεις ,μιλάς , ακούς προσπαθείς κάνεις μορφασμούς για να δείξεις ζωντάνια. Θα έκανες το οτιδήποτε για να μη φανεί το οτί βαριέσαι το καθετί. Καμιά φορά το πετυχαίνεις αλλά κανείς δε χαίρεται. Καμιά φορά δεν το πετυχαίνεις αλλά δεν έχει και τόση σημασία. Η μόνη αξιοπρεπής απάντηση που βρήκες σε όλα σου τα προβλήματα είναι ένας συνεχιζόμενος λήθαργος. Μπράβο, πολύ καλό. Μου αρέσει ο τρόπος που σκεφτεσαι! Συνέχισε!

1 comment:

Last chance said...

Welcome to a story that's supposed to have an end and if not we'll pretend as if there was_ welcome to a fairy tale and lean back for the show<< get yourself a drink and let it go... cause here it is the cage of our love