Και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτές τις μέρες μόνο αυτός ο εξαίρετος στίχος του Νίκου Γκάτσου έρχεται συνέχεια στο μυαλό μου. Βέβαια αρχικός προορισμός του στίχου ήταν η μικρασιατική καταστροφή ωστόσο κάτι μου λέει ότι δε θα δυσκολευτώ να το συνδέσω με τη σημερινή αδιαφορία του ελληνικού κράτους για τους πολίτες του.
Οι φωτιές καίνε ακόμη και ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω. Ότι και να πω θα είναι φριχτά μικρό και ασήμαντο μπροστά στο μέγεθος της καταστροφής..

Παρ’ όλα αυτά δε μπορώ παρά να επαινέσω τους πολιτικούς μας ηγέτες που έσπευσαν (για να κάνουν τι άραγε;) να πάνε στα χωριά που καίγονται. Λόγια λόγια λόγια . Οι μεν προσπαθούν με παροχές να κατευνάσουν την οργή του κόσμου οι δε προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά το γεγονός. Ειλικρινά πιστεύει κανείς ότι δίνουν δεκάρα γι’ αυτούς που καίγονται ή που πέθαναν; Σε κάτι τέτοια γεγονότα φαίνεται η δύναμη της ‘ισχυρής’ Ελλάδος. Σε πιάνει η ψυχή σου με το απίστευτο χάος και ανοργανωσιά που υπάρχουν σε κάθε τομέα της κρατικής μηχανής. Η επόμενη μέρα θα είναι πολύ δύσκολη όχι όμως δυσκολότερη από τι μεθεπόμενη όταν και οι προβολείς θα έχουν πέσει και τα επιδόματα θα αποτελούν παρελθόν.

Αυτοί είμαστε όμως γι’ αυτό έχουμε και τους ηγέτες που μας αξίζουν. Την επόμενη φορά (που δεν αργεί να έρθει) σκεφτείτε καλά το τι ψηφίζετε. Σκεφτείτε το ενδιαφέρον που έδειξαν τα 2 μεγάλα κόμματα για εσάς. Σκεφτείτε ακόμη και την κοροϊδία της ημερομηνίας διεξαγωγής των εκλογών που έπρεπε να συμπίπτει με την ημερομηνία τελικού του ευρωμπάσκετ έτσι ώστε οι ψηφοφόροι να έχουν το ελάχιστο δυνατό ενδιαφέρον για τις εκλογές και να ψηφίσουν μηχανικά ότι και στις προηγούμενες όπως επίσης έπρεπε να διεξαχθούν πριν τις αρχές Οκτωβρίου οπότε και λήγει η διορία που μας έχει δώσει η Ε.Ε. για την άμεση αναγνώριση των πτυχίων από πανεπιστήμια του εξωτερικού με στόχο να αποφευχθούν νέες εκλογικές απώλειες. Υπολόγιζαν όμως χωρίς το ξενοδόχο (φωτιές). Σκεφτείτε το πώς πρέπει να παλέψετε για πράγματα τα οποία σας ανήκουν ήδη. Σκεφτείτε τη δυσλειτουργία του δημόσιου τομέα, τους υπεράριθμους κηφήνες με 2 και 3 μισθούς. Σκεφτείτε αν ανήκετε στις παραπάνω κατηγορίες. Σκεφτείτε πως αν θέλουμε να προχωρήσουμε πρέπει πρώτα να γίνουμε άνθρωποι. Σκεφτείτε αν υπάρχει εναλλακτική λύση. Σκεφτείτε την απογοήτευση σας όταν διαπιστώσετε την ανυπαρξία της…

Μία μετασταθής ισορροπία

Οι ημέρες του καλοκαιριού είναι για μένα κυρίως ημέρες περισυλλογής και λιγότερο διασκέδασης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να συσσωρέυονται μεγάλες ποσότητες εσωστρέφειας δηλαδή το αποτέλεσμα που έχει κάποιος όταν περνάει τις περισσότερες ώρες κοιτόντας το ταβάνι,την κλεψύδρα ή κάνοντας πως διαβάζει κάτι. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορείς να παραιτηθείς μόνο εσύ από τη ζωή, παραιτείται και αυτή από εσένα. Όταν κάτι το αφήνεις σε αφήνει. Απλά πράγματα...

Όταν αναλώνεσαι για πολύ καιρό στο παρελθόν χάνεις τις απολαύσεις του παρόντος αλλά και όταν ξεχνάς τι συνέβη χθες είναι πολύ πιθανό οι αυριανές σου επιλογές να είναι λανθασμένες. Ακόμα και η ψευδαίσθηση μπορεί να στη βαρέσει που λέει και κάποιος γνωστός μου. Πολλές φορές μου είναι δύσκολο να αντιληφθώ την πραγματικότητα στις ακριβείς τις διαστάσεις. Ο καθένας δημιουργεί ένα καβούκι , μια γυάλα αν θέλετε μέσα στην οποία αφήνει να περάσουν όσα θέλει αυτός με αποτέλεσμα να κυνηγά μία ιδανική ισορροπία. Αλλά αυτή η ισορροπία είναι επίπλαστη, μια μετασταθής ισορροπία. Επιτυγχάνεται για πολύ μικρό χρονικό διάστημα και κατά τη διάρκειά της όλα όσα επιθυμεί ο άνθρωπος επιτυγχάνονται με εκπληκτική ακρίβεια, είναι δηλαδή κατά μία έννοια η ευτυχία. Μετά την πάροδο αυτόυ του χρονικού διαστήματος η ισορροπία χάνεται και τη θέση της παίρνει η καθημερινότητα, η ρουτίνα και η επανάληψη.

Για μένα το σημαντικότερο κομμάτι είναι το μετά. Η δύναμη κάθε ανθρώπου φαίνεται εκεί. Στο πως αντιμετωπίζει τις δυσκολίες,τις ασχήμιες ή τις στρεβλώσεις της καθημερινότητας. Δεν είναι εύκολο.. κανείς άλλωστε δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο. Για να γυρίσει η διάθεση θέλει δουλεία πολλη. Το ζήτημα είναι να σταματήσεις να σκέφτεσαι ότι ζεις και απλά να ζεις. Όσοι γύρισαν πίσω ακέραιοι από αυτό ίσως καταλαβαίνουν τι θέλω να πω.

Το καλοκαίρι ευτυχώς τελειώνει και οι μέρες επιτέλους θα γίνουν πιο δραστήριες. Στην έναρξη κάθε καλοκαιριού σκέφτομαι ότι θα έχω χρόνο γι’αυτά που πραγματικά μου αρέσουν μα γρήγορα το ενδιαφέρον μου ξεφουσκώνει. Η εσωστρέφεια είναι πανίσχυρη και διαλύει κάθε έννοια δημιουργηκότητας. Δεν είναι κάτι ηθελημένο απλά συμβαίνει. Έτσι μια τρελή σκέψη αντί να πάει στα σκουπίδια μαζί με τις υπόλοιπες γίνεται κυρίαρχη και κατακτά το μυαλό και κατά συνέπεια και τη ζωή μου. Η δυνατότητα να υπερνικά κανείς τέτοιες σκέψεις μέσα σε ελάχιστό χρόνο λέγεται ψυχική διαύγεια.

Όλα είναι στο μυαλό σου..ώρες ώρες συνειδητοποιώ το μεγαλείο αυτής της έκφρασης. Κι όμως η έκφραση αυτή περικλείει μια μεγάλη αλήθεια για τον άνθρωπο.Τα πράγματα ίσως είναι πιο απλά από ότι θέλουμε να πιστεύουμε: Η ζωή είναι όντως σαν το αγγούρι. Άλλοι ζορίζονται και άλλοι δροσίζονται. ‘Ετσι είναι και έτσι ήταν πάντα.

Αυτή τη στιγμή η ζέστη είναι αφόρητη και το μυαλό μου βρίσκεται ανάμεσα σε πολλές σκέψεις άλλες άξιες και άλλες ανάξιες λόγου ωστόσο μία φαίνεται να τα καταφέρνει να επικρατήσει τελικά: Μην αφήσεις τη μαρμάγκα να σε φάει, μην αφήσεις τη μαρμάγκα να σε φάεί...