Οι φλέβες του ματιού πετάνε
βουτηγμένες μέσα σε κόκκινο και μωβ χρώμα, ο πόνος στο κεφάλι ανεξέλεγκτος και
το σφίξιμο στο στήθος διαλύει κάθε διάθεση.
Άνθρωποι με προσπερνούν και δεν μπορώ να τους
φτάσω. Βλέμματα γεμάτα αγάπη που ξεφτίζουν. Το τέρας έρχεται και φεύγει. Αφού
κάνει τη ζημιά.
Όταν εμφανίζεται πέφτω επάνω της.
Με μια λύσσα ανεξέλεγκτη. Χυμάω και δίνω τα πάντα, το θέλω και το θέλει.Για
λίγο ξεχνιέμαι. Έπειτα είμαι άδειος,
κενός.
Την κοιτάζω και μοιάζει με
παραίσθηση. Απόκοσμη, μα και τόσο οικεία. Βυθίζομαι στην αγκαλιά της και αυτό αρκεί.
Μετά φεύγει και το θηρίο επανέρχεται.
Ξαφνικά εμφανίζομαι σαν φάντασμα
με πρόσωπο χλωμό και ανέκφραστο . Μια
κακή ανάμνηση από το παρελθόν που νόμιζαν εξαφανισμένη και σε πείσμα όλων
υπάρχει ακόμα.
Ένα πρόσωπο παραμορφωμένο, γεμάτο
εμμονές, σίγουρα διαφορετικό από αυτό που αντικρίζουν κάθε ημέρα.
Η αποξένωση με πνίγει,με κόσμο ή
χωρίς.
Τριγύρω μια εικόνα σήψης και
παρακμής, ενάντια σε κάθε πρόβλεψη. Αυτό που προσδοκούσα δε θα συμβεί ούτε
σήμερα.
Βγαίνω έξω στη νύχτα. Ο παγωμένος αέρας φέρνει μια κρυστάλλινη βροχή
πραγματικότητας επάνω μου. Με συνεφέρει.
