Όταν πρέπει να μπει ένα τέλος

Το κακό με την ιστορία και γενικότερα με το παρελθόν είναι ότι δεν μπορεί να διαγραφεί. Πάντα θα είναι εκεί να θυμίζει τις χαρές, τις επιτυχίες αλλά και τα λάθη και τις απογοητεύσεις. Παρόλες τις προσπάθειες που έχουν γίνει είναι δύσκολο για να μην πω αδύνατο να ξεφύγεις από αυτό. Πάντα θα είναι εκεί για να θυμίζει και να κουρελιάζει τα νεύρα μια και ότι και αν κάνεις δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα από ότι έγινε. Αυτό είναι το λάθος που γίνεται πάντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν στο παρελθόν και αρνούνται να κοιτάξουν πέρα από αυτό με συνέπεια να καταδικάζουν το παρόν και το μέλλον τους. Αυτή η προσκόλληση στο παρελθόν δεν μπορεί να επιφέρει τίποτα παρά μόνο εκνευρισμό για το πώς δεν έγιναν διαφορετικά τα πράγματα. Όμως ο εκνευρισμός αποτελεί ένα πρωτόγονο συναίσθημα, όταν αυτός εξασθενίσει το μόνο που μένει είναι η απογοήτευση και οι καταστοφικές συνέπειές της. Η προσπάθεια αλλαγής του παρελθόντος είναι μάταιη εκ γεννετής ωστόσο η ανάγκη αυτής της αλλαγής κρίνεται πολλές φορές επιτακτική. Πολλές φορές η λέξη συμβιβασμός με την πραγματικότητα και το παρελθόν είναι η προτεινόμενη λύση. Πολλές φορές όμως, η λέξη συμβιβασμός είναι αυτή που προκαλεί τη μεγαλύτερη οργή και ως συνέπεια την απογοήτευση. Δε μπορείς να ελέγξεις τα πάντα στη ζωή σου, θα ήταν ευχής έργον αν συνεβαινε κάτι τέτοιο. Και δυστυχώς για να καταφέρεις να δεχτείς (αλλά ποτέ πραγματικά μέσα σου) το παρελθόν το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι έναν συμβιβασμό με την ψυχή σου,τη ζωη σου την υπαρξή σου.